На Усебеларускай канферэнцыі гісторыкаў, якая адбылася ў лютым 1993 года ў Мінску, адной з асноўных задач была распрацоўка і абмеркаванне новай канцэпцыі айчыннай гісторыі і падыходаў да яе вывучэння.

Па словах Міхаіла Касцюка, які выступіў там з дакладам, «даследаванне гісторыі Беларусі павінна быць дэідэалагізавана і дэпартызавана, а гэтага можна дасягнуць шляхам незалежнасці даследчыкаў ад якіх бы то ні было палітычных партый, рухаў ці арганізацый… Таксама трэба адмовіцца ад марксізму-ленінізму як безумоўнай тэарэтычнай асновы».

Першыя навучальныя дапаможнікі па гісторыі Беларусі з’явіліся у 1992-1993 гадах. У параўнанні з кнігамі савецкіх часоў куды больш значная ўвага ў іх надавалася пытаннням этнагенезу беларусаў, беларускай дзяржаўнасці ў раннім Сярэднявеччы і ўвогуле палітычнай гісторыі нашай краіны. Таксама шмат у іх распавядалася пра развіццё нацыянальнага руху і культуры, жыццё беларускай дыяспары.

Чытаць матэрыял Аляксандра Ярмаца на 90s.by [2]