Казкі Жыцця Мікіткі і Данілка

Лана Руднік, Твой стыль

Такую назву мае аўдыёкніга, выдадзеная сталым аўтарам «Твайго Стылю», выкладчыкам Гарадзенскага ўніверсітэта імя Янкі Купалы, сябрам грамадскага аб'яднання «ВІТ» Ігарам Кузьмінічам.

Ад пачатку існавання нашага інтэрнэт-радыё Ігар вёў на ім рубрыку «Казкі жыцця». Некаторыя з казак, якія ўвайшлі ў аўдыёкнігу, першымі ў свой час пачулі менавіта слухачы «Твайго стылю».

- Ігар, як даўно ў цябе ўзнікла ідэя стварэння казак?

- Я стараўся з самых першых месяцаў жыцця маіх сыноў тлумачыць ім, што вакол іх. Адкуль жа яны могуць даведацца пра свет, як не ад бацькоў?! Я заўсёды быў упэўнены, што яны разумеюць, пра што я расказваю, таму ўкладаў у гэтыя расповяды ўсе свае веды. Аднаго разу я пачуў, як мая жонка Ірына распавядае малому казачку пра вожыка Шук-Шука. І тут я зразумеў, што казка – гэта найлепшая форма данясення інфармацыі да дзіцяці пра жыццё і пра свет, пра каштоўнасці. Ад таго часу, укладаючы малых спаць, я пачаў распавядаць ім казкі. Але замест просценькіх апавяданняў ні пра што стараўся прыдумляць гісторыі, у якіх свабода, любоў да свайго народа, да сваёй краіны, сацыяльная актыўнасць былі б асновай станоўчых паводзінаў галоўных герояў.

- Табе самому чыталі ці распавядалі казкі ў дзяцінстве? Хто?

- І казкі чыталі, і песні спявалі. Гэта была мая прабабуля Тэкля. Яна была практычна сляпая, бачыла толькі святло і цемру, але была надзвычай працавітая: і прыбірала ў хаце, і палола грады, і гатавала надзвычай смачныя стравы. А якія яна казкі распавядала! І якія песні спявала! Шкадую толькі што ў тыя часы недатумкаў запісаць хоць адну казку ці спеў, якія доўжыліся гадзінамі.

- Якая казка была самая любімая?

- Бясконцыя казкі пра Піліпку-сынка, якія расказвала мая любімая бабуля. Здавалася, што пра Піліпку-сынка яна магла распавядаць гадзінамі. Прычым ніколі казкі не паўтараліся. Думаю, яна іх проста прыдумляла. Яшчэ памятаю казку пра пеўніка, які не слухаўся парадаў бацькоў і таму ўваліўся пад лёд і памёр. Мяне заўсёды ўражвала канцоўка. Кожны раз, як я перачытваў гэтую казку, мне здавалася, што вось зараз, гэтым разам пеўнік выратуецца. Гэтая казка мне здавалася надзвычай жорсткаю ў параўнанні з казкамі пра Піліпку. Памятаю казачку пра чорную курачку, таямніцу якой выдаў лепшы сябар. Таксама мяне гэтая здрада вельмі ўразіла. Думаю, што гэтыя ўражанні не проста засталіся, а я імі кіруюся і сёння. Мне, ва ўсялякім разе, хочацца ў гэта верыць.

- Казкі прабабулі наcтолькі ўразілі, што ты вырашыў стварыць свае?

- Таму што лічу, што маю сваё бачанне некаторых рэчаў і хачу, каб пра гэта даведаліся мае сыны. Хачу, каб яны сталі такімі людзьмі, якія будуць прытрымлівацца істотных для мяне прынцыпаў, будуць адпаведным чынам сябе паводзіць.

- Ці не лічыш ты, што для намесніка дэкана, дарослага чалавека, бацькі двух дзяцей гэта занадта легкадумны занятак, які можа негатыўна паўплываць на імідж?

- Баяцца за імідж толькі людзі няўпэўненыя ў сваіх сілах. Якая мне розніца, што пра мяне будуць думаць іншыя, калі казкі дапамагаюць расці і лепш разумець свет маім сынам? А з другога боку, з якога гэта такога часу клопат пра сваіх дзяцей з'яўляецца хібай? Ды і пра казкі, як пра нешта несур'ёзнае, могуць думаць толькі людзі, якія не знаёміліся з добрымі казкамі. Паспрабуйце напісаць казку ды яшчэ так, каб дзеці яе слухалі, а да таго ж, каб дарослыя яе ўспрымалі, як цікавую казку і выбіралі яе для свайго дзіцяці.

- Ці плануеш у будучыні працягваць «казачную» дзейнасць?

- Так, планую. У мяне зараз ёсць некалькі тэмаў. Зараз маю дзесяць, праўда, пакуль недапрацаваных казачак пра Горадню: як узнікла назва нашага горада, адкуль узяўся Стары замак, хто такі Давыд Гарадзенскі, чаму пад горадам ёсць падземныя хады, куды падзелася Гарадзенская ратуша, чаму гарадзенцы атрымалі гарадскі герб з аленем і г.д. Ёсць і іншыя задумкі, але пра іх пазней. Пакуль жа ў планах выдаць кнігу казачак і паспрабаваць усе казачкі анімаваць.

- А пра што была б казка для «Твайго стылю»?

- Гэта магла б быць казачка пра маленькую вестачку, якую злы павук хацеў схаваць ад людзей. Казачка пра тое, як гэтую вестачку шукалі, а пазней неслі людзям. І што людзі зрабілі з вестачкай.

Рэдакцыя «Твайго стылю» шчыра віншуе Ігара з яго першай аўдыёкнігай!

Дарэчы, адна з казачак Ігара ўвайшла ў зборнік «Зачаруй казкай», прэзентацыя якога адбылася 14 кастрычніка ў Мінску!