Дзённік настаўніцы. 14 кастрычніка
Дарагая стужка, якая за мяжой. У мяне выйшла кніжка)
Дарагая стужка, якая за мяжой. У мяне выйшла кніжка)
Іду да хаты з электрычкі. Цёмна, для нашага раёнчыка гэта ўжо зусім ноч, асабліва пасярод тыдня.
Толькі што пайшлі ад мяне "дзеці" – а насамрэч ўжо не дзеці, а дарослыя дзядзькі, мае былыя вучні, любімы клас.
Зараз сяджу над адной буйной працай, перакладаю з рускай мовы на беларускую навукова-папулярны літаратуразнаўчы тэкст.
Цётка Надзя забылася памерці
Спыталіся, ці памятаю я свой выпускны.
Субота, раніца, дачныя маршруткі. Народу – цьма.
Выпадкова ўчора склаўся адзін кранальны літаратурны пазл) Памятаеце, як у "Ладдзі роспачы" Гервасій Выліваха за хвіліну зацягнуў у ложак Бону Сфорцу, і яна потым усё астатняе жыццё рамантычна ўздыхала па гэт
Мне днямі зноў сказалі, што я аптыміст. Я ўжо і не спрачаюся, і нават не тлумачу, што аптыміст не я, а, магчыма, мой акаунт, і тое – вялікае пытанне.