Выпадкова ўчора склаўся адзін кранальны літаратурны пазл) Памятаеце, як у "Ладдзі роспачы" Гервасій Выліваха за хвіліну зацягнуў у ложак Бону Сфорцу, і яна потым усё астатняе жыццё рамантычна ўздыхала па гэт
Мне днямі зноў сказалі, што я аптыміст. Я ўжо і не спрачаюся, і нават не тлумачу, што аптыміст не я, а, магчыма, мой акаунт, і тое – вялікае пытанне.
Сёння пасядзелі з сяброўкамі Лідзіі Маркаўны, справілі саракавіны. Як жа я люблю гэтых жанчын трыццатых гадоў нараджэння!
На вёсцы здарэнне: упала буслянка. Буслянка гэтая была тут столькі, колькі я магу памятаць, і столькі, колькі памятаў мой тата.
Ляжу на канапе зусім без сіл. Заўтра ў дзяцей цэнтралізаваны экзамен, усё, я зрабіла што магла, а ім шчэ заўтра пераўтварыць працэс у вынік.
Якая ўсё ж цяжкая зямля ў нас за Вязынкай. Рудая, сухая, як што – адразу пераўтвараецца ў камень.
Марыла я трапіць на Ноч музеяў да Багдановіча, на канцэрт Іллі Шынкарэнкі. Але не трапіла. Тады я стала марыць, каб нехта мне зняў адтуль відэа, хаця б крышачку.
Паколькі бацькі ўжо паціху пачынаюць пытацца наконт тэрмінаў падрыхтоўкі да ЦЭ наступнага года, падзялюся сваім бачаннем такіх тэрмінаў.
Паколькі бацькі ўжо паціху пачынаюць пытацца наконт тэрмінаў падрыхтоўкі да ЦЭ наступнага года, падзялюся сваім бачаннем такіх тэрмінаў.
