Дзённік настаўніцы. 8 красавіка
Калі гэтак па-асабліваму вывернуцца, пакінуць для вачэй вузенькую шчылінку, у вушах малюсенькую дзірачку, павярнуць галаву набок і яшчэ ўніз, рукамі абмежаваць сабе
Калі гэтак па-асабліваму вывернуцца, пакінуць для вачэй вузенькую шчылінку, у вушах малюсенькую дзірачку, павярнуць галаву набок і яшчэ ўніз, рукамі абмежаваць сабе
Уражанне дня: хек.
Натрапіла на дзённік Удзяку Акіта, японскага пісьменніка, які ў 1928 годзе прыязджаў у БССР і сустракаўся тут з маладымі пісьменнікамі.
Бывае, так збрыдае бясконцая хатняя кулінарыя, што ажно зубы ломіць ад гэтага вечнага, дзесяцігоддзямі, прыдумляння, што б такога ядомага прапанаваць сям'і.
Слухала сёння падкаст "Так склалася гістарычна" – пра Агова-1 (спасылка ў каментарах).
Настаўніцкая прафесія выпрацоўвае ў нас вельмі прыдатныя да цяперашніх часоў навыкі (як цяпер кажуць – скілы). Напрыклад, бязмежнае цярпенне.
Мы радзілісь на свет —
Я ўсё чакала, калі ж тут у Беларусі пачнуць прыходзіць да пісьменнікаў і патрабаваць, каб мы адназначна і публічна выказаліся наконт улады, напрыклад.
Пахвалілася ўчора ў каментарах, што мяне ніколі ніводны мужчына не тое што не біў, але нават пальцам не дакрануўся - і потым успомніла, што ўсё ж было:)