У мінскім выдавецтве “Радыёла-плюс” выйшла кніжка дзіцячых вершаў народнага паэта Беларусі Рыгора Барадуліна “Выпаў грук у грома з рук”. Тут сабраныя як дзіцячыя вершы мінулых гадоў, гэтак і сённяшнія вершы Барадуліна для маленькіх, дзе з'яўляюцца такія сучасныя рэаліі, як інтэрнэт, мабільнік, ролікі… Пра кніжку распавядае яе выдавец Уладзімер Сіўчыкаў.
У.Сіўчыкаў: Гэта не першая кніжка Барадуліна для дзетак – такія кнігі ўжо выходзілі і ў “Юнацтве”, і ў іншых выдавецтвах. І калі я дазнаўся, што ў адным зь дзяржаўных выдавецтваў нават не некалькі месяцаў, а некалькі гадоў ляжыць рукапіс для дашкольнікаў і малодшых школьнікаў, то з радасьцю прапанаваў перакінуць яго да нас. Так і сталася. Кніжка пад назваю “Выпаў грук у грома з рук” і падзагалоўкам “Вершы, загадкі, лапатушкі, цвялілкі, бубнілкі, пацешкі чакаюць усмешкі” якраз днямі пабачыла свет.
А вось гэтыя ўсе жанры, якія прыведзеныя ў падзагалоўку, – гэта арыгінальныя прыдумкі дзядзькі Рыгора?
У.Сіўчыкаў: Мне здаецца, што ў большасьці – так. Можа быць, “загадкі” і “пацешкі” можна сустрэць дзе яшчэ. А ўсе гэтыя “бубнілкі” і “цвялілкі” – я не чуў, каб нехта называў свае вершы так.
Спадар Уладзімер, наколькі я разумею, у гэтую кніжку ўвайшлі ня толькі вершы дзядькі Рыгора для дзяцей, але й вершы іншых паэтаў, перакладзеныя Барадуліным?
У.Сіўчыкаў: Кніжка сапраўды складаецца з двух раздзелаў. У першым – уласна аўтарскія, барадулінскія рэчы. А ў другім – ізноў жа, барадулінскія, але гэта, хутчэй, не пераклады з іншых моваў, а пераспевы, адвольныя пераказы. Вось, да прыкладу, адна з рэчаў Яна Бжэхвы “Лятучая карова”, як вы можаце здагадацца, пра карову, якая хацела лётаць:
...Аблокі ела ля небакраю,
Удосыць насыціўшыся, сказала:
“Не птушкай – кароваю быць жадаю” –
І тут жа долу ціхутка ўпала.
Вы скажаце, што нясу несусвецце?
А я распавёў, як здарэнне хацела.
Бо ведаю: у жаўруковым павеце
Карова была, што лётаць умела.
Вось гэткім чынам лятучая карова з аднайменнага верша польскага класіка Яна Бжэхвы загаварыла па-беларуску.
Распавесьці пра ўласныя вершы для дзяцей я папрасіў самога Рыгора Барадуліна.
Дзядзька Рыгор, скажыце, адкуль пасьля “сур’ёзных” кніжак вашых вершаў узялася гэтая кніга для дзяцей?
Р.Барадулін: Разумееце, я неяк увесь час паралельна займаўся дзіцячымі вершамі. Да таго, як мяне перасталі выдаваць у дзяржаўных выдавецтвах, у мяне многа выходзіла дзіцячых кніжак. А цяпер дайшло да таго, што калі ў так званым “новым” Саюзе пісьменьнікаў пералічалі дзіцячых паэтаў, дык мяне нібыта і няма... А я нават рады, што мяне няма ў той кампаніі!.. Я змалку любіў казкі, якія слухаў ад мамы. І вершамі сваімі я практычна гадаваў і дачку, і ўнучку – па сямейнай службе ў мяне дзіцячыя вершы!.. (усьміхаецца)
Дзядзька Рыгор, а ці не было складана Вам прыстасавацца да сучасных рэаліяў і напісаць вершы пра мабільнік, інтэрнэт, ролікі?
Р.Барадулін: Акружаны такімі абставінамі, што воляю-няволяй будзеш падпарадкоўвацца сучаснасьці. Таму што ня толькі ж пісаць пра лапці ды аборы...
А ці пішуцца Вам дзіцячыя вершы цяпер?
Р.Барадулін: Патроху парой прыходзяць у галаву...
На заканчэнне прапаную вам верш Рыгора Барадуліна “Павуцінне” з ягонай новай кнігі
Ёсць павук, нябачны, быццам сон,
Павуцінаю няўлоўны ён.
Абвівае шар зямны з імпэтам.
Той павук завецца інтэрнэтам.
Што было, што ёсьць,
Што будзе ў свеце –
Зьвесткі ёсць пра ўсё ў інтэрнэце.
З дому не выходзячы нікуды,
Можаш слухаць птушак, быццам цуды.
Ні пяра не трэба, ні паперы
Сябру ліст прыслаць. Нячутна ў дзверы
Грукнецца нябачны пашталён,
Ліст у той жа міг уручыць ён.
Слухай інтэрнэт, чытай, пішы –
Але і сам мазгамі варушы!
Арцём Багданаў, Мінск