Урокі беларускай

Урокi беларускай
Ларыса Цімошык
Школьнiцай я была перакананая, што мова будучынi — англiйская. Выключна. Вучылася ў школе, дзе ўрокi англiйскай былi штодня, цi па некалькi на дзень, цi нават цэлы дзень мог быць прысвечаны працы са слоўнiкам. Я шчыравала, бо была ўпэўненая ў тым, што гэтая мова мне дакладна спатрэбiцца ў свеце, якi на вачах станавiўся больш адкрыты.
Праўда, беларуская ў нас таксама была — лiтаратура i мова. Раз на тыдзень. І не з першага класа, у адрозненне ад рускай. Успрымалiся гэтыя ўрокi, хутчэй, як дадатковыя. I калi па рускай нас ганялi больш, то ўрокi беларускай былi больш лiберальныя. Настаўнiца была добрая, яна цанiла ўжо тое, калi нейкi лiтаратурны твор ты мог пераказаць на мове арыгiнала, не карыстаючыя iншамоўнымi словамi. Сапраўды, гэта было для нас дасягненне! Аднак з тых часоў я запомнiла пра беларускую мову галоўнае: яна простая насамрэч, бо як чуецца, так i пiшацца. Гэтага было дастаткова, каб атрымаць добрыя адзнакi ў атэстат i не «замарочвацца». Але калi б мне хто-небудзь тады сказаў, што я гэтай мовай буду карыстацца, я падумала б, што гэта чалавек з iншага свету.
Прайшло больш за 20 гадоў. За гэты час мне нi разу не выпаў момант, калi б я магла б блiснуць ведамi англiйскай, калi яна мне сапраўды была патрэбная.
Тэкст цалкам у газеце «Звязда»