BISS прадставіў даследаванне «Плагіят ў беларускіх ВНУ»

16.01.2019

Прэзентацыя даследавання дырэктара BISS (Беларускі Інстытут Стратэгічных Даследаванняў), кандыдата (PhD) у галіне гуманітарных навук Пятра Рудкоўскага і аналітыка BISS, кандыдата (PhD) культуралогіі Вадзіма Мажэйка адбылася 27 снежня ў Мінску на канферэнцыі «Рэформа вышэйшай адукацыі ў Беларусі: міжнародны вопыт і беларускі кантэкст», арганізаванай Цэнтрам Астрагорскага. Праца Рудкоўскага і Мажэйка з'яўляецца часткай маштабнай даследчай ініцыятывы Цэнтра Астрагорскага па рэформе вышэйшай адукацыі ў Беларусі.

 

Паводле слоў Пятра Рудкоўскага асноўнымі мэтамі даследавання былі:

 

1) пераканацца, што праблема плягіяту сапраўды існуе;

2) ўсталяваць найбольш распаўсюджаныя формы плагіяту;

3) ацаніць маштаб праблемы;

4) усталяваць фактары, якія стаяць за гэтай праблемай.

 

Крыніцай эмпірычных дадзеных адносна маштабу і форм плагіяту стала ананімнае апытанне Baltic Internet Policy Initiative, праведзенае ў снежні 2016 - студзені 2017 года. Акрамя таго, былі праведзены паўструктураваныя інтэрв'ю з беларускімі выкладчыкамі ў лістападзе 2018 года, таксама выкарыстаны асабісты выкладчыцкі вопыт Пятра Рудкоўскага.

 

Дадзеныя Baltic Internet Policy Initiative:

 

74% выдавалі за свае пісьмовыя работы бясплатныя рэфераты, запампаваныя з сеткі.

63% пераказвалі сваімі словамі чужыя тэксты без спасылкі на крыніцу

61% прама капіявалі чужы тэкст без ўказання крыніцы

45% выкарыстоўвалі пісьмовыя працы іншых студэнтаў

32% перакладалі тэксты з замежнай мовы і выдавалі за сваю працу

30% куплялі пісьмовыя работы

 

Метадалогія даследавання BISS:

 

1. Агляд навукова-даследчых публікацый і вывучэнне вопыту іншых

2. Паўструктураваныя інтэрв'ю

3. Выкарыстанне асабістага выкладчыцкага вопыту

4. Кампаратыўны аналіз беларускага вопыту і вопыту замежных ВНУ

5. Аналіз дыдактычнай стратэгіі (структура вучэбнай праграмы, асноўныя формы справаздачнасці, інструкцыі для выкладчыкаў)

6. Макрааналіз: асаблівасці навучальнага працэсу ў сярэдніх школах, фінансавыя, прававыя і грамадскія пагадненні педагогаў і выкладчыкаў, дамінуючыя каштоўнасныя ўстаноўкі, культурна-палітычны фон.

 

Ўласныя назіранні выкладчыкаў

 

Вадзім Мажэйка падчас выкладання ў Беларускім дзяржаўным універсітэце фізічнай культуры (2016-2018) быў кіраўніком 15 курсавых і дыпломных работ. Паводле яго слоў, «прамы плагіят прысутнічаў у кожнай з гэтых работ у той ці іншай форме - ад выкарыстання пэўных частак чужой працы да спробы здаць пісьмовую працу, цалкам запампаваную з сеткі».

Паводле слоў Пятра Рудкоўскага (выкладанне ў Універсітэце Лазарскага ў Варшаве), у еўрапейскіх ВНУ шырока выкарыстоўваецца кампутарная праграма для выяўлення плагіяту. Але для абыходу такой праграмы выкарыстоўваецца «міжмоўны плагіят», які праграма не ў стане распазнаць.

 

Агульная схема ажыццяўлення межмоўнага плагіяту:

 

- знаходзіцца адпаведны рускі тэкст;

- перакладаецца на ангельскую мову з дапамогай гугл-перакладчыка;

- (часам) злёгку рэдагуецца:

- капіюецца ў «docx»

- падбіраюцца англамоўныя тытулы навуковых прац, з якіх кампануецца бібліяграфія (і (псеўда) зноскі);

- праца здаецца выкладчыку.

 

«Сярод 55 пісьмовых англамоўных работ - 18 былі плагіятам, дзе скрадзены матэрыял паходзіў з рускамоўных крыніц, у адным выпадку - з польскамоўнай крыніцы», - распавёў Пётр Рудкоўскі.

 

Па словах Вадзіма Мажэйка, аналіз інтэрв'ю з выкладчыкамі дазваляе казаць пра тое, што «70-75% пісьмовых работ беларускіх студэнтаў так ці інакш змяшчае плагіят». Многія выкладчыкі лічаць за лепшае не бачыць некаторыя формы плагіяту і вельмі паблажлівыя ў справе пакарання за плагіят; студэнты выбіраюць лёгкі шлях, у тым ліку бачачы несур'ёзнасць пакарання; несур'ёзнасць адносіны студэнта да вучобы, адсутнасць матывацыі; няздольнасць многіх першакурснікаў пісаць акадэмічныя работы, адсутнасць матывацыі (у першую чаргу фінансавай) ў выкладчыкаў для барацьбы з плагіятам - некаторыя з высноў пасля аналізу інтэрв'ю.

 

Рэкамендацыі даследчыкаў:

 

- вучыць студэнтаў крытычнаму мысленню і напісанню акадэмічных работ;

- ствараць фінансавыя стымулы для барацьбы з плагіятам;

- выкарыстоўваць кампутарныя праграмы па выяўленні плагіяту;

- пераглядзець нагрузку як на выкладчыкаў, так і на студэнтаў;

- змагацца з плагіятам на ранніх этапах навучальнага працэсу;

- змяніць сістэму набору ў ВНУ;

- ня секчы з пляча.

 

Небяспечная марнатраўнасць

 

«Колькасць студэнтаў у Беларусі вагаецца паміж 250 і 300 тысячамі. Калі хаця б палова з іх звяртаецца да плагіята, то гэта значыць, што на працягу семестра траціцца ад 700 тысяч да аднаго мільёна гадзін на прадуцыраванне фікцый. Да гэтага яшчэ трэба дадаць 300-500 тысяч гадзін, сумарна выдаткаваных выкладчыкамі на «праверку» фікцый. Дададзім яшчэ выдаткі ў форме псіхафізічных сіл - каб стварыць і «праверыць» плагіят ўсё ж патрэбныя высілкі, дадамо выдаткі ў выглядзе паперы і тонера, якія сыходзяць на раздрукоўку гэтых псеўдаработ. Памножце на 10, 15, 20 гадоў існавання такога становішча спраў - і вы ўбачыце, што мы сутыкнуліся ледзь не з самым маштабным марнатраўствам», - адзначае Пётра Рудкоўскі.

 

На яго думку, «самае горшае наступства такога сістэмнага марнатраўства - гэта тое, што яно спрыяе прывыканню да прадуцыравання фікцый». «Абвыкшы да фікцый ў адной сферы, чалавек будзе іх ужываць ў другой і ў трэцяй: у бізнэсе, у мэнэджмэнце, у палітыцы, дзе заўгодна. Не трэба цешыцца ілюзіямі, што студэнт, які сістэматычна звяртаецца да плагіята ў ВНУ, перастане гэта рабіць пасля заканчэння навучальнай установы. Ён працягне плагіят (гэта значыць транжырыць рэсурсы на стварэнне фікцый), але ў іншым месцы і з іншымі, ужо больш сур'ёзнымі, наступствамі для грамадства», - лічыць аналітык.

 

Арыгінал тэксту па спасылцы