У мяне ёсць шмат знаёмых і сяброў сярод фіналістаў конкурсу «Настаўнік года» розных гадоў, і нават сярод сябраў журы. Адразу скажу – усе яны прыстойныя разумныя людзі, някепскія прафесіяналы. Клуб «Крыштальны журавель» спрабуе гуртаваць педагагічную эліту нашай краіны, дае настаўнікам з розных куточкаў Беларусі магчымасць самарэалізацыі, стварае ім імідж экспертаў у педагогіцы.
Толькі ўзнікае адно пытанне – чаму ж потым пра тых пераможцаў, хто заняў першае месца і атрымаў ганаровае званне «Настаўнік года», не чуваць у прафесійным асяродку? «Жураўлі» лётаюць па школах, але найлепшыя майстар-класы і вынікі чамусьці даюць не тыя, хто мае званне.
А бывае яшчэ горш – хтосьці з пераможцаў ідзе ў дэпутаты, дэманструючы сваё бяссілле нешта памяняць да лепшага ў сістэме адукацыі, хтосьці робіць кар’еру ў адукацыйнай вертыкалі, губляючы прафесіяналізм з хуткасцю святла, хтосьці наогул сыходзіць з прафесіі, бо адчувае, што гэта не ягонае пакліканне.
Чаму так адбываецца?