Архіў навін

Уладзіслаў Лупакоў, СШ № 10 г. Берасця
Батаніка (ад грэц. «батанэ» – расліна) – раздзел біялогіі, які вывучае расліны. «Айцом» батанікі часта лічаць старажытнагрэцкага філосафа Тэафраста, або Феафраста, які апісаў некаторыя расліны. З’яўленне навуковай батанікі звязана з імем шведскага навукоўца К. Лінэя (XVIII ст.), заснавальніка сучаснай сістэматыкі жывых арганізмаў. Разгледзім некаторыя назвы раслін на беларускай, рускай і ўкраінскай мовах.

Апошні тэрмін падачы заявак – 20 ліпеня
Беларуская Асацыяцыя клубаў ЮНЕСКА з 8 да 25 жніўня 2011 года ладзіць у Беларусі 16-ы Міжнародны летні ўніверсітэт клубаў ЮНЕСКА.
Удзельнікамі летніка могуць стаць сябры клубаў ЮНЕСКА і неасацыяваная моладзь 14–18 гадоў. Мэта летняга ўніверсітэта – стварэнне ўмоваў для адукацыі, эфектыўнай камунікацыі, абмену досведам дзейнасціі развіцця творчага і лідэрскага патэнцыялу моладзі. У праграме:
адукацыйныя секцыі і круглыя сталы, майстар-класы, кансультаванне па пытаннях падрыхтоўкі і рэалізацыі праектаў, стварэнне інфраструктуры моладзевага самакіравання, навучанне метадам самакіравання і арганізацыі культурных і сацыяльных мерапрыемстваў, культурная праграма, кірмаш камерцыйных ініцыятыў, экскурсія па культурна-гістарычным мясцінам Беларусі.

3 27 чэрвеня па 3 ліпеня 2011 года на базе Альхоўскай сярэдняй школы Астравецкага раёна Гродзенскай вобласці адбыўся 22-гі метадычны настаўніцкі летнік. У летніку праведзены аўтарскі семінар Мікалая Іванавіча Запрудскага “Упраўленне самастойнай пазнавальнай дзейнасцю вучняў”. Асноўнай мэтай летніка было стварэнне ўмоваў, каб яго ўдзельнікі усвядомілі і прынялі для сябе каштоўнасць “самастойнай працы вучняў”, без якой немагчыма дасягнуць высокіх вынікаў навучання. Менавіта ў працэсе самастойнай пазнавальнай дзейнасці на ўроку вучні авалодваюць важнымі пазнавальнымі і сацыяльнымі кампетэнцыямі.

Андрэас Вірвальскі, goethe.de
Чатыры, пяць альбо шэсць гадоў? У Германіі палітыкі і педагогі спрачаюцца аб тэрміне навучання ў пачатковай школе. Праціўнікі рэформы непакояцца, што адбудзецца заняпад “старой добрай” гімназіі.
Тое, што добра дапасаваная да магчымасцей дзяцей адукацыя з’яўляецца для дарослых жорсткай палітыкай, можна было назіраць у Заходняй Германіі яшчэ ў 1970-х – 1980-х гг. У той час палітыкі кансерватыўнага і сацыял-дэмакратычнага кірункаў змагаліся за стварэнне так званай аб’яднанай школы, у якой тры галіны (асноўная школа, рэальная школа і гімназія) павінны былі зліцца ў адно як мінімум да дзясятага класа (т. зв. Sekundarstufe I – адукацыя ў сярэдніх агульнаадукацыйных установах).
Тое, што было для кансерватыўных колаў “школьным бязладдзем”, педагогі, якія прытрымліваліся сучасных поглядаў, разглядалі ў якасці аптымальнага метаду, з дапамогай якога можна было стварыць для дзяцей з розных слаёў грамадства аднолькавую зыходную аснову для кагнітыўнага і інтэлектуальнага развіцця.