Грамадская дыскусія: Ці можам мы адстойваць свае правы ў сённяшніх умовах?
Дыскусія ў газеце «Звязда» пасля артыкула «Самаадданасць педагогаў нельга бясконца эксплуатаваць» асвятліла праблемы нашай школы, настроі настаўнікаў, заставіла задумацца пра шляхі выхаду з гэтай ямы, у якой апынулася наша школа.
Адна з вострых праблем, пра якую згадваюць амаль усе ўдзельнікі дыкусіі, — прыніжанасць настаўніка, яго бяспраўнасць перад адміністрацыяй, начальствам. Амаль усе, хто «пракрычалі» свой боль, не падпісалі свае прозвішчы, не назвалі сваю школу. Мае калегі баяцца. Яны нібыта ведаюць, што “кожны чалавек мае права на выказванне сваёй думкі”, “мае права звяртацца ў вышэйшыя ўстановы з прапановамі, крытыкай” — гэтыя правы нам гарантуе Канстытуцыя Беларусі. Але яшчэ лепш яны ведаюць, што законы ў нашай краіне не дзейнічаюць, прафсаюзы — фікцыя, сапраўдных судоў няма. Як жа абараніць сябе ў гэтых умовах, што можна зрабіць негвалтоўным, людскім шляхам, каб захаваць сваю справу, сваю годнасць — і пры гэтым выжыць?
Мне ўдалося захаваць гонар і застацца ў прафесіі. Можа быць, мой досвед (а ў ім ёсць і станоўчыя, і адмоўныя вынікі) дапаможа калегам ужо ў іх справе адстойвання ўласных правоў.
У снежні 2011 г. чарговая група беларускіх настаўнікаў наведала сталіцу Польшчы з мэтай пазнаёміцца з сістэмай адукацыі гэтай краіны, як жыве польская школа, як польскія настаўнікі на практыцы прымяняюць методыку Актыўная Ацэнка. Хацелася б падзяліцца сваімі ўражаннямі ад вандроўкі.