Архіў навін
Міхась Кудзейка
Сучаснае дэмакратычнае грамадства не прымае таптання на месцы сістэмы адукацыі, якая затрымалася дзесьці ў мінулым стагоддзі. Сучасны вучань – гэта не той ружовашчокі хлапчук або дзяўчынка з павязаным на шыі чырвоным гальштукам, гатовы на ўсё дзеля чыёйсьці ідэі. Сучасны вучань практычны і рацыянальны, самабытны і індывідуальны. Яго не прымусіш рэалізоўваць нечыя ідэі, ён сам ідэйны і мэтанакіраваны, калі гэтаму спрыяюць жыццёвыя ўмовы.
Адсутнасць такіх умоў мадэлюе сітуацыю адрыньвання ад рэальнай рэчаіснасці. Як вынік, мы бачым, з якім нежаданнем нашы дзеці ходзяць у школу, як сучасная інфармацыйная прастора (Інтэрнэт, тэлебачанне) складае ўсю большую канкурэнцыю інфармацыйнаму полю ўстановы адукацыі. Калі падумаць, то дзяцей можна зразумець: ці паўстане ў вас жаданне, у век развіцця камп’ютарных тэхналогій, дэмакратызацыі грамадскіх адносін хадзіць па адукацыю ў «мінулае», дзе пастаянна навязваюць «актуальныя» веды рэпрадуктыўнымі спосабамі выкладання, дзе вызначаюць паспяховасць навучання па рэйтынгавай сістэме, у якой асабовыя якасці не ўлічваюцца, як не ўлічваюцца інтарэсы, магчымасці і здольнасці саміх дзяцей… Вось і атрымліваецца, што наведванне школы звязана з неабходнасцю – але ніяк не з патрэбай. Як гэтую неабходнасць ператварыць у патрэбу? Рашэнне гэтай праблемы трэба пачынаць не з вучня, а з сістэмы адукацыі.
Апошні тэрмін – 15 верасня 
Амбасада Нідэрландаў у Польшчы мае дзве праграмы на 2013 год на фінансаванне праектаў, скіраваных на развіццё грамадзянскай супольнасці ў Беларусі: Праграму Малых Праектаў Амбасады (МАТРА фонд) і Фонд Правоў Чалавека.
Максімальны памер гранта – 25 000 еўра. Заяўкі павінны быць пададзеныя згодна з патрабаваннямi МАТРА фонду і Фонду Правоў Чалавека. Акрамя таго, дзейнасць па праекце і падыходы да праектаў павінны перагукацца з мэтамi МАТРА фонду і Фонду Правоў Чалавека.
Вадзім Жылко 
У свой час яшчэ Макаранка з сумам згадваў, як ягоныя незычліўцы з ліку «чынавенства ад педагогікі» катэгарычна выступалі супраць нават мінімальных грашовых заробкаў ці прэмій для выхаванцаў калоніі: маўляў, грошы – ад нячысціка, яны несумяшчальныя з выхаваннем дзіцяці, распальваюць уласніцкія інстынкты ды хцівую канкурэнцыю паміж навучэнцамі…
Часы цяпер зусім іншыя, грошы для нашага грамадства сталі ці не найгалоўнейшым сімвалам паспяховасці, але наколькі прысутнічае гэтая тэматыка ў сістэме беларускай сярэдняй адукацыі? Вось жа ў суседніх краінах (Расія, Украіна…) усё актыўней прапагандуецца і пашыраецца такі прадмет, як «Фінансавая пісьменнасць». У Беларусі ў гэтым кірунку таксама вядзецца пэўная праца. Але пра тое мы пагаворым трохі пазней, а пакуль дамо слова бацькам, якіх папросім адказаць на пытанне: ці патрэбна даваць грошы дзецям, асабліва ў малодшых класах?
Апошні тэрмін – 22 жніўня 
Семінар-летнік «Юны бёдвотчар» ладзіцца з 26 па 30 жніўня грамадскай арганізацыяй «Ахова птушак Бацькаўшчыны». Да ўдзелу запрашаюцца вучні 8 – 10 класаў.
Летнік пройдзе на тэрыторыі і пры падтрымцы біясфернага рэзервата «Прыбужскае Палессе».
У часе летніка ўдзельнікі атрымаюць базавую інфармацыю пра назіранні за птушкамі, а таксама навыкі жыцця ў палявых умовах.
Арганізатары аплочваюць харчаванне ўдзельнікаў, праезд – за свой кошт. Колькасць месцаў абмежаваная.
Ігар Яўгенавіч, Блог настаўнікаў Беларусі
Не люблю скардзіцца, але і абыякава прайсці міма бяздумных новаўвядзенняў у беларускай адукацыі не магу. Хоць, вядома, да розных дурасцяў кіраўніцтва наш народ ужо даўно прывык. У многіх нават устойлівы імунітэт на розныя прыгожыя абяцанкі выпрацаваўся. Аднак, гэтым разам логікі ў павелічэнні стаўкі настаўнікаў да 20 гадзін я зусім не знаходжу. Не выходзіць ніякай эканоміі ні для казны, ні для педагогаў, ні для бацькоў...
Апошні тэрмін падоўжаны да 17 верасня 
Конкурс «Народны журналіст» працягваецца. Дашліце тэкст, фотарэпартаж, відэа, аўдыя, блог пра мясцовыя праблемы. Гэткім чынам вы падтрымаеце хвалю мясцовых кампаній «Зробім лепш!», якую ініцыяваў шэраг дэмакратычных няўрадавых арганізацый.
«Народныя журналісты» – не прафесійныя рэпарцёры. Яны хочуць вырашыць важную для сябе і мясцовых людзей праблему, таму смела і гучна кажуць пра яе. Многія ў Беларусі не вераць, што могуць паўплываць на сітуацыю – і ў сваёй мясцовасці, і ў краіне ў цэлым. Часта гэта вынікае з недахопу інфармацыі.
Іна Хоміч, Брестский курьер 
Казахстан у Балонскі працэс прынялі, як гавораць эксперты, авансам. Казахі не парупіліся своечасова пра падвядзенне сістэмы вышэйшай адукацыі да агульнага назоўніка і абяцалі гэта зрабіць ужо ў «балоні». Але слова пакуль так і не стрымалі.
Берасцейка Насця Сяргеева з’яўляецца ўдзельніцай адмысловай дзяржаўнай праграмы па абмене студэнтаў паміж Рэспублікай Беларусь і Казахстанам. Паводле дамоўленасці, беларусы могуць паступаць у ВНУ Казахстана бясплатна і без экзаменаў, а грамадзяне Казахстану на такіх жа умовах вучацца ў вышэйшых навучальных установах нашай краіны. «Аб праграме я даведалася выпадкова ад калегі па працы і наважылася паспрабаваць. Успрыняла гэта як добры шанс нешта змяніць у жыцці – мне было ўжо 27 год, і не было чаго і думаць пра паступленне на дзённае аддзяленне якога-небудзь з нашых універсітэтаў. Акрамя маёй, у той год была пададзена толькі адна заяўка, таму не было нават ніякага конкурсу», – расказвае студэнтка.
Вадзім Жылко
Праблему рэпетытарства ўжо не аднойчы абмяркоўвалі прафесійныя педагогі, да якіх аўтар гэтых радкоў сябе не адносіць: нягледзячы на адпаведную адукацыю, у жыцці больш даводзілася займацца іншымі справамі. Але журналіст, як і кожны чалавек, жыве ў грамадстве, пастаянна сутыкаецца з ацэнкамі тых ці іншых з’яў, чуе ад суразмоўцаў довады як «за», так і «супраць». У тым ліку за і супраць рэпетытарства. У выніку гэты матэрыял я вырашыў падзяліць на дзве умоўныя часткі: спачатку выкласці ў абагуленым выглядзе меркаванні на карысць рэпетытарства, а потым – наадварот. Такі вось атрымаўся «ўмоўны дыялог». А тое, што прыводзяцца разважанні не прафесіяналаў, а бацькоў ды іншых «дылетантаў», можа, і да лепшага, бо часам асобныя аспекты праблемы лягчэй разгледзець збоку…
Апошні тэрмін – 5 верасня 
Настаўнікі гісторыі запрашаюцца да ўдзелу ў праекце «Даць гісторыі голас і твар: Выкарыстанне інтэрв’ю са сведкамі часу на занятках па гісторыі Беларусі», які праводзіцца інтэрнет-праектам «Беларускі архіў вуснай гісторыі» і Міжнародным грамадскім аб’яднаннем «Адукацыя без межаў» з верасня па лістапад 2013 года ў г. Мінску.
Падчас праекта ўдзельнікі:
• пазнаёмяцца з досведам ўжывання вусных успамінаў на занятках па гісторыі;
• распрацуюць матэрыялы да ўрокаў па гісторыі Беларусі з выкарыстаннем інтэрв’ю сведкаў часу, размешчаных на партале Беларускага архіва вуснай гісторыі;
• абмяркуюць метадычныя, навуковыя і іншыя пытанні на сустрэчах працоўнай групы, якія будуць праходзіць штотыдзень у верасні і кастрычніку ў Мінску;
• атрымаюць зваротную сувязь па распрацаваных матэрыялах ад калег и экспертаў;
• прадэманструюць свае матэрыялы калегам падчас семінара па вуснай гісторыі.
Распрацаваныя матэрыялы будуць размешчаныя на сайце Беларускага архіва вуснай гісторыі, а ўдзельнікі атрымаюць сертыфікаты.
Арцём Мартыновіч, euroradio.by
Толькі ў Віцебскай вобласці плануюць зачыніць 25 школ і тры садкі.
«Усталяваць павышэнне тарыфных ставак настаўнікам устаноў адукацыі на 25%... Рэспубліканскім органам дзяржаўнага кіравання, у падпарадкаванні якіх знаходзяцца ўстановы адукацыі, накіроўваць сродкі, вызваленыя ў выніку аптымізацыі дзяржаўных устаноў адукацыі і колькасці іх работнікаў, на павышэнне заработнай платы і стымуляванне працы педагагічных работнікаў», – чытаю Пастанову Саўміна № 689.
Еўрарадыё вырашыла высветліць, як школы зарабілі на аптымізацыі, лічы на скарачэнні.