Архіў навін
У Варшаве жывуць тысячы беларусаў. Пераважна гэтыя людзі імігруюць у пошуках лепшага жыцьця, працы, а калі ўжо асядуць у Польшчы, завядуць сям’ю, дзяцей, некаторыя з іх пачынаюць шукаць магчымасці пазнаёміць сваіх нашчадкаў з культурай і мовай продкаў. Група варшаўскіх беларусаў думае зладзіць школу для сваіх дзяцей.
Аўгустына (імя зменена) вучыцца ў 11 класе адной са сталічных гімназій. 23 мая яна выпадкова даведалася, што знаходзіцца ў БРСМ і нават плаціць сяброўскія складкі. Хоць, сцвярджае дзяўчына, яна ніколі туды не ўступала.
З 1 чэрвеня на YouTube-канале «Прававой ініцыятывы» можна паглядзець усе 10 серый першага беларускага правааборончага адукацыйнага сэрыяла “Степаныч”. Чаму гэта важна?
«Кожны дзень мы сутыкаемся з вялізнай плынню інфармацыі. Але ці ўсё з таго, што нам кажуць, праўда? Прааналізаваўшы некаторыя навіны, мы прыйшлі да высновы, што на веру трэба прымаць далёка не ўсё." Так разважаюць Таццяна і Андрэй Сідаровічы, навучэнцы 8 класа мінскай сярэдняй школы № 12, удзельнікі конкурсу медыяасветы «Лаві фэйк».
Люблю вясну ў канцы я мая,
калі мы справы ўсе складаем,
калі няма на працу часу,
бо ўсё шукаеш ты адказы:
Сярэдні бал, адзнакі ў годзе,
Хто колькі з’еў, хто колькі ходзіць…
І колькі мы гадзін згубілі –
дакладна гэта падлічылі.
Абітурыентам, якія яшчэ не зарэгістраваліся на цэнтралізаванае тэсціраванне, варта паспяшацца. 1 чэрвеня ў 18 гадзін пункты рэгістрацыі закрыюцца.
Зусім нядаўна, у самым канцы 2018 года, у Беларусі пачалі дзейнічаць новыя адукацыйныя стандарты. Трэба прызнаць, што іх складальнікі зрабілі нямала крокаў наперад, каб адукацыйны стандарт адпавядаў патрабаванням рынку працы і ўлічваў пажаданні саміх вучняў і іх бацькоў.
"Знайсці і абясшкодзіць! Як беларускія дзеці вучацца распазнаваць фэйкі" - менавіта такую назву мае артыкул Галіны Сідарэнкі ў Настаўніцкай Газеце.
Аўтар распавядае пра мастацкія вартасці і адукацыйны патэнцыял праектаў-пераможцаў, планы маладых медыяадукатараў і ТБШ.
З 1 па 12 ліпеня ў Вільні пройдзе трэцяя Летняя школа Еўрапейскага гуманітарнага універсітэта.
Мама другакласніцы з Віцебска Надзея на працягу навучальнага года запісвала ў нататнік, колькі прыйшлося заплаціць у школе з уласнай кішэні. Прычым, у гэтыя лічбы яна не ўключала асноўныя траты на адзенне, канцылярыю і іншыя неабходныя прадметы, якія былі закуплены яшчэ ў жніўні. Вось што ў яе атрымалася.