ІМПЕРСКІ ПАЧАТАК У СВЕТАПОГЛЯДЗЕ І МАСТАЦТВЕ
09.03.2021
Пётра Садоўскі
Арыстоцель і Алексіевіч пра шчасце жыць у невялікай утульнай краіне
09.02.2021
Плутарх у сваім вядомым творы “Параўнальныя жыццеапісанні” узгадвае, як Арыстоцель у час прыватных урокаў тлумачыў Аляксандру Македонскаму сваю “ Нікамахаўскую этыку” (названая ў гонар сына Нікамаха) : “Каб быць шчаслівым, чалавек павінен шукаць залатую сярэдзіну ва ўсім: у асалодзе, у навуковых штудыях, у рамесніцкім майстэрстве, у дабрачыннай грамадскай дзе
ПАЭТЫЧНЫ ПЕРФОРМАНС-ПОКАЗКА ДЛЯ СУЧАСНЫХ БЕЛАРУСАЎ
30.01.2021
Пётра Садоўскі,
кандыдат філалагічных навук, педагог, першы амбасадар Беларусі ў ФРГ
ПАЭТЫЧНЫ ПЕРФОРМАНС-ПОКАЗКА ДЛЯ СУЧАСНЫХ БЕЛАРУСАЎ
УЛАДЗІМІР НЯКЛЯЕЎ. “ЯГАЙЛА”. Драматычная паэма ў дзвюх дзеях. Часопіс "Дзеяслоў" №6 (109), 2020 г.
Пра падручнік грамадазнаўства для 9 кл. пад рэд. Данілава А. М., 2020г.
23.09.2020
Агульныя ўражанні пра падручнік грамадазнаўства для 9 кл. пад рэд. Данілава А. М., 2020г., пераклад з расійскай мовы В. У. Бандаровіч, К. М. Пучынскай.
З чаго пачынаецца беларускасць ў нашай школе? (Рэкамендацыі аўтарам падручнікаў і праграм пачатковай школы)
30.04.2020
Тое, што вы прачытаеце ў маім тэксце – вельмі сур’ёзная праблема, якая сягае далёка за межы методыкі ды педагогікі. Не толькі падручнікі гісторыі ды грамадазнаўства ствараюць нацыянальную дзяржаву. Падручнікі пачатковых класаў, зробленыя без любові да дзяцей і краю, у якім гэтыя дзеткі жывуць, могуць так і не адкрыць уваход у нацыянальную людскасць і гармонію.
Калі ўзрушэнне нараджае рух …
26.11.2019
Хацелася б і верыцца, што хрысціянскае пахаванне герояў паўстання 1863-64 гг. перапыніць, нарэшце, нашу шматгадовую традыцыю найноўшай гісторыі сімвалічна-рашуча яднацца на могілках: на Росах, у Курапатах, у Лошыцы, на Дзяды ў Ласях і Плябані, на трагічных чарнобыльскіх шэсцях 26 красавіка і разбудзіць, як некалі ў мінулай гісторыі, паспалітае рушэнне пад сцягам Пагоні.
Падручнік гісторыі 2016 г. для 6-га класа
10.05.2017
Канешне, падручнік гісторыі – не мастацкі тэкст. Аднак чаканы аповяд пра эпоху ледавікоў, мамантаў, жыццё першабытных людзей, што насялялі наш край, настройвае 12-гадовага вучня на таямніча-апавядальны лад, запаволены рытм з аазісамі малюнкаў, схематычных картаў і храналагічных стужак. Праз гэта павінен нарадзіцца тэкст, як бы запісаны з голасу настаўніка, што “сваімі словамі”, проста апавядае пра незнаёмае. Такога, на жаль, я не магу сказаць пра тэкст падразгляднага падручніка.
Перакладчыцкі Алімп без рэдактара. З досведу чытання перакладаў з нямецкай мовы на беларускую
13.01.2017
У параўнанні з савецкім часам цяпер у Беларусі паболела асобаў, якія свабодна валодаюць чужымі мовамі, — часцей, праўда, толькі на гутарковым узроўні. Глыбокімі «фонавымі» краязнаўчымі ведамі пакуль валодае недастатковая колькасць перакладчыкаў. Аднак узнікла яшчэ іншая праблема: з вядомых прычынаў цяперашнія 30 — 40-гадовыя энтузіясты-перакладчыкі авалодваюць беларускай мовай інтуітыўна, бессістэмна, бо робяць гэта часцей за ўсё самастойна і ва ўмовах ліберальнага стылёвага хаосу, які сілкуецца інтэрнэтам ды іншымі беларускамоўнымі праектамі без сур’ёзнай рэдактуры.
Таму не дзіўна, што ў нас могуць узнікаць публічныя дыскусіі кшталту спрэчак пра тое, што важней для перакладчыка: ведаць добра родную ці замежную мову? Спрачацца пра такое — проста абсурд.