Дзённік настаўніцы. 11 лістапада з вершамі і УНОВІС
Сёння на беларускай літаратуры падступаліся да вершаў міжваеннага пакалення. Выйшла неблага, то дзялюся.
Сёння на беларускай літаратуры падступаліся да вершаў міжваеннага пакалення. Выйшла неблага, то дзялюся.
Не так даўно я сыйшоў з пасады дырэктара установы адукацыі.
За свой не вельмі працяглы, але і не надта кароткі тэрмін працы ў сярэдняй школе я паспеў паспрабаваць сябе на многіх пасадах: ад настаўніка і да дырэктара.
Летам 1979 года я, на той час малады настаўнік мален
Заўсёды дзіву даешся, як можна было падчас СССР такім розным і моцным культурам навязаць аднолькавыя калгасы, школьныя праграмы, піянераў-герояў і розныя камуністычныя міфы. І як цяпер цэлыя нацыі залечваюць раны.
З развіццём інтэрнэта ўсё таемнае, усё тое, што камусьці хацелася б скрыць, схаваць ад чужых вушэй і вачэй, становіцца яўным. І выпаўзае вонкі подленькая сутнасць чалавека, яго мярзотнае нутро. Асабліва прыкра назіраць за гэтым, калі гаворка пра настаўніка. Сёння настаўнік не проста настаўнік, ён – ідэолаг, які вымушаны дрэсіраваць падначаленых яму дзяцей у рэчышчы патрабаванняў паноўнай ідэалогіі. А тыя “неразумныя” супраціўляюцца. І робяць аўдыё-відэазапісы, і выкладваюць іх у інтэрнэце.