Дзённік настаўніцы. 3 лістапада
Страх забівае асобу. Мы перастаём быць людзьмі, калі аддаемся цалкам страху перад абставінамі альбо тымі, хто нам падаецца больш моцным. Маральнае разлажэнне чалавека, які баіцца, не ведае дна.
Страх забівае асобу. Мы перастаём быць людзьмі, калі аддаемся цалкам страху перад абставінамі альбо тымі, хто нам падаецца больш моцным. Маральнае разлажэнне чалавека, які баіцца, не ведае дна.
Звычайна некалькі тыдняў перад 29 кастрычніка ўнутры мяне пануе надзвычай дзелавіты настрой, я нават не паспяваю эмацыйна адрэагаваць на дату. Шмат рознага клопату, бо гэта, як кажа АіФ – "мой перыяд".
Паляцелі і мае птушачкі ў белы вольны свет. Ніколі не мела такіх планаў, наадварот: заўсёды хацела, каб вучыліся мае дзеці тут, і прыносілі б гонар і славу сваім універсітэтам.
Людзі, пазбаўленыя гістарычнага і, шырэй, гуманітарнага мыслення небяспечныя не толькі тым, што не глядзяць назад, у мінулае, і не вучаць гістарычных урокаў.
Садзілася ў смалявіцкую электрычку – і сустрэла свой былы "шосты бэ" са Смалявіцкай гімназіі. Ну як шосты) Ужо, на хвіліначку, дзявяты бэ!
І вось сядзіш увечары, і такое адчуванне, што гэта па табе адбамбіліся, унутры пуста, сэрца парвалася, сіл няма аніякіх, а шчэ наверх на гэта сам сабе гаворыш: слухай, як не сорамна табе, сядзіш у хаце, гарбата ё, булка