Сяджу сёння ўвесь дзень з кніжкай выбраных артыкулаў колішняй, яшчэ беларусацэнтрычнай, "Саўбеліі", і думаю розныя несвоечасовыя думкі.

Страх забівае асобу. Мы перастаём быць людзьмі, калі аддаемся цалкам страху перад абставінамі альбо тымі, хто нам падаецца больш моцным. Маральнае разлажэнне чалавека, які баіцца, не ведае дна.

Паляцелі і мае птушачкі ў белы вольны свет. Ніколі не мела такіх планаў, наадварот: заўсёды хацела, каб вучыліся мае дзеці тут, і прыносілі б гонар і славу сваім універсітэтам.

Людзі, пазбаўленыя гістарычнага і, шырэй, гуманітарнага мыслення небяспечныя не толькі тым, што не глядзяць назад, у мінулае, і не вучаць гістарычных урокаў.