Ці могуць быць запатрабаваныя коміксы як інструмент стварэння нацыянальных культурна-гістарычных міфаў або ў якасці сацыяльных тэрапеўтычных «замоваў» супраць балючых грамадска-культурных траўмаў?
Ірына Раманава, прафесар дэпартамента гісторыі ЕГУ.
Асноўны тэзіс выступу: як бы мы ні распісвалі жахі таталітарызму (нават у будучых падручніках, цяперашні - не ў лік), колькі б мільёнаў-мільярдаў нявінна забітых мы не называлі, але пакуль будзе захоўвацца такі “традыцыйны” падыход да структурыравання матэрыялу, мы не зможам наблізіцца да ўсведамлення праблемы рэпрэсій, сутнасці таталітарызму.
Алена Чарнова тлумачыць, чаму ўсе мы любім разглядаць старыя фотаздымкі ў альбомах. Што намі рухае? Жаданне даведацца больш пра мінулае, паверыць у сапраўднасць падзей, спроба пераканацца, што захаваны ў кадры чалавек становіцца несмяротным? Напэўна, усе разам.
Самымі эфектыўнымі інструментамі візуалізацыі для стварэння медыятэкстаў і выкарыстання іх у адукацыйным працэсе можна назваць наступныя: скрайбінг, скетчноўтынг, лонгрыд, майндмэпінг, інфаграфіка і інш. Прапануем гісторыю Святлана Кудраўцавай пра лонгрыды.
Прапануем пазнаёміцца з новай метадычнай распрацоўкай Галіны Давідоўскай, прысвечанай пытанням фарміравання нацыянальнай ідэнтычнасці. Пабудаваны па метаду структураванай драмы воркшоп “Хто ты гэткі?” прысвечаны жыццю і дзейнасці братоў Іваноўскіх.
Метадычная распрацоўка воркшопа з элементамі структураванай драмы “Я не ведаю, як так здарылася…”, якую распрацавала настаўніца гісторыі Таццяны Шумель, дазваляе навучэнцам пагрузіцца ў атмасферу жыцця перыяду акупацыі нацыстамі Мінска і эмпатычна перажыць некаторыя моманты з паўсядзённага жыцця сям’і Раісы Сямашка і выратаваных імі Іды Баршчовай і Ніны Цэйтлінай.
Настаўніца гісторыі Таццяна Шумель праз эмпатычнае ўспрыманне фрагментаў з жыцця людзей падчас нямецкай акупацыі і развіццё навыкаў аналізу медыятэкстаў выхоўвае талерантнасць і паважлівае стаўленне да гісторыі і культуры іншых народаў, фарміруе паважлівае стаўленне да правоў чалавека і культуры памяці.
Галіна Давідоўская, метадыст НІА па гісторыі прапануе пазнаёміцца з інавацыйнай формай навучання – інтэрактыўнай гульнёй «Удзельнік. Відавочца. Сучаснік. Нашчадак». Такая форма навучання забяспечвае інтэнсіўнае ўзаемадзеянне ўсіх яго ўдзельнікаў, кожны з каторых мае магчымасць праявіць самастойнасць, ініцыятыўнасць, крытычнае мысленне, творчы падыход, камунікатыўнасць. Асноўныя метады і прыёмы – аналіз і разбор сітуацый, прыёмы персаніфікацыі і віртуалізацыі, выкарыстанне якіх дазваляе рэканструіраваць і прааналізаваць разбіраемую сітуацыю.
Прадстаўляем новы метадычны дапаможнік для настаўнікаў гісторыі і грамадазнаўства. Гэта зборнік артыкулаў, прысвечаных метадычным і практычным аспектам медыяадукацыі і фарміравання медыяграматнасці вучняў. Кніга разлічана на настаўніц і настаўнікаў, якія імкнуцца разнастаіць свае заняткі, зрабіць іх больш цікавымі для вучняў, паспяхова фарміраваць не толькі прадметныя кампетэнцыі, але і медыяграматнасць.
